Gewoon Michiel
Veel van wat ik in mijn leven gedaan heb en veel van de keuzen die ik gemaakt heb,
hebben in het teken gestaan van beschikbaar zijn voor de ander.
Veel van wat ik in mijn leven gedaan heb en veel van de keuzen die ik gemaakt heb,
hebben in het teken gestaan van het behoud van mijn plek als de uitverkorene.
In mijn eerdere blogs beschreef ik dat misbruik mij gekwetst heeft en veel verdriet gedaan heeft. En ik voelde me ook boos. Steeds als er ook maar ergens een artikel verscheen over misbruik dan ontstak de woede zich in mij.
Ik schreef ook dat ik hulp gevonden heb via www.mannenindepraktijk.nl. Deze hulp heeft mij op een diepere laag in mijzelf gebracht die door mijn woede verborgen werd. Door onder begeleiding te werken aan mijn misbruik ben ik langzaamaan een grote emotionele wirwar, die vooral veel boosheid bij me opriep, gaan ontrafelen.
Naar aanleiding van een aantal gebeurtenissen afgelopen weken toonde zich iets wat zich tot nu toe altijd verborgen had gehouden: het gevoel van bijzonder te zijn en het idee speciaal uitgekozen te zijn. Ik schrok heel erg van dit gevoel dat het misbruik blijkbaar ook bij mij teweeg gebracht heeft.
Ik voelde me vies op het moment dat ik dat gevoel in mezelf herkende en ik voel schaamte om te erkennen dat het misbruik mij ook het gevoel gaf om uitverkoren en speciaal te zijn.
Met deze erkenning terugkijkend op een aantal, vooral werk gerelateerde relaties zie ik mijn (onbewuste) patroon dat altijd bezig is geweest met: ‘Zie je niet hoe goed ik mijn best doe?’ en ‘Zie je niet wat ik allemaal voor je over heb?’
En ik merk nu dat ik daarbij vaak over mijn eigen grens gegaan ben. Het is me duidelijk geworden dat mijn ‘ja’ zeggen allerlei vormen en gedaanten kan aannemen om maar geen ‘nee’ toe hoeven zeggen. Hiermee vermijd ik het risico dat de relatie verbroken wordt.
Ik ben ooit op een positieve manier een kameleon genoemd. Echter deze eigenschap heeft mij mezelf dus ook in allerlei bochten gewrongen met als resultaat dat ik nu probeer 5 banen tegelijk in stand te houden. Hierbij zonder ik me steeds verder af en laat steeds minder van me horen, omdat het voor mij niet te doen is en omdat ik uiteraard niemand wil teleurstellen.
Het is me duidelijk geworden dat ik niet gehandeld heb vanuit mijn authentieke kind maar vanuit mijn uitverkorene deel dat steeds op zoek is naar een herhaling van het gevoel bijzonder en speciaal te zijn en dit nergens gevonden krijgt.
Deze ontdekking doet me pijn. Ik ben niet eerlijk geweest naar mezelf en ook niet naar anderen.
En aan de andere kant laat deze ontdekking me ook zien dat dit ook een van de onzichtbare gevolgen is van seksueel misbruik.
Mijn grote uitdaging voor nu is te vertrouwen op mijn eigen vleugels in plaats van op het veilige nest waarin ik steeds hoop te landen.
En begrijp me niet verkeerd: in die veilige nesten waar ik steeds geland ben heb ik mooie dingen gedaan en heb ik me kunnen ontwikkelen tot wie ik nu ben.
Mijn uitdaging zit hem vooral in ‘nee’ zeggen wanneer het voor mij ook voelt als ‘nee’.
En niet meer als een kameleon een ‘ja’ laten zien om koste wat kost de relatie te behouden.
Met deze eerlijke ‘nee’ schep ik duidelijkheid in wat ik wel en wat ik niet wil. En kies ik meer voor en vanuit mezelf. Ik vermoed dat deze duidelijkheid mijn relaties alleen maar ten goede komt.
En wellicht heb ik dan 'The Hobbit' en 'Lord of the Rings' niet meer nodig om het gevoel van uitverkoren zijn op te roepen.