Gewoon Michiel
Ik heb het al eerder geschreven. In mijn NLP en systemische opleidingen kreeg ik vaak te horen: ‘Kom eens uit dat hoofd’. Alsof denken minderwaardig was aan voelen.
Wie het werk van onder meer Bessel van der Kolk of Pat Ogden gelezen heeft weet dat ons lijf ons cruciale informatie verschaft. In de basis geeft deze informatie antwoord op de vraag: ‘Is het hier veilig of niet?’. Nog voordat ons hoofd deze vraag kan beantwoorden treft ons lijf al voorbereidingen op vechten, vluchten of bevriezen. Je spijsvertering wordt stilgezet, bloed trekt zich terug uit je huid, je hartslag gaat omhoog en je spieren in armen en benen spannen zich aan.
Laten dit nu net de symptomen zijn op het moment dat ik in contact kwam met willekeurige andere mensen die een praatje met mij wilden maken. Ik heb een tijd lang naar mijn onderbuik geluisterd. Die gaf mij dan het signaal ‘wegwezen hier.’ En met het hart in mijn keel kneep ik er dan tussenuit.
Naar de WC. Een niet binnenkomend berichtje op mijn telefoon. Of iets dat ik volgens mij in mijn auto had laten liggen.
In mijn hoofd voelde ik mij jarenlang het veiligst. Weg van de angst, weg van de pijn, weg van het onbehaaglijke gevoel dat ik had in contact met anderen.
‘De moeilijkste weg is die van je hoofd naar je hart.’ Een veel gebruikte uitspraak in coachland.
Maar dit is ook een weg die je niet onvoorbereid moet ondernemen. Vooral niet als je hart, ondersteunt door je onderbuik, hele eenvoudige situaties nog altijd als onveilig bestempelt.
Dan is de aanmoediging ‘ga eens uit je hoofd en maak eens contact met je hart’ toch echt nog 10 stappen te ver. Een beetje alsof je op je eerste dag op ski’s gevraagd wordt om de zwarte piste af te dalen.
Door het misbruik in mijn jeugd heeft mijn vertrouwen in mensen een flinke deuk opgelopen. In mijn lijf heeft zich dat vertaald naar ‘niemand is te vertrouwen.’ Ik durf wel te stellen dat dat niet alleen in mijn hoofd genesteld zat. Zoals ik al beschreef draaide mijn maag om en ging mijn hartslag omhoog bij elke ontmoeting die meer was dan een vluchtige hallo en doei.
Als ik was blijven luisteren naar het blok beton in mijn maag en mijn hart zou volgen richting de nooduitgang zou elke ontmoeting op niets uitgelopen zijn. Mijn hoofd heeft mij er steeds van moeten overtuigen dat er ook een andere optie is dan misbruikt worden door iemand die aandacht voor mij heeft. Mijn hoofd heeft steeds gezegd: blijf.
Het verwerken van mijn seksueel misbruik is gepaard gegaan met het opdoen van kennis over de werking van mijn lijf en de interne structuur ontstaan tijdens en direct na het misbruik. Een typisch hoofd-ding dus.
Door steeds kleine overzichtelijk ervaring aangeboden te krijgen door Roeland (www.mannenindepraktijk.nl) leerde ik dat niet iedere situatie onveilig is. Ik leerde contact maken met verschillende delen in mijzelf. Je lijf moet opnieuw leren wat veilig en onveilig is. Dit kan in mijn beleving alleen als je hoofd beslist om te blijven en te willen leren en ontdekken.
Mijn grootste uitdaging was terug gaan naar het moment. Terug gaan zitten ‘op schoot’. Ik heb hierover eerder geschreven. Ik wist dat dit moment een keer zou komen. En ik wist ook dat ik deze uitdaging aan moest gaan. Als ik echter op dat moment naar mijn hart en onderbuik zou luisteren, dan was ik nooit gaan zitten. Dan had ik de ruimte verlaten.
En ja….op het moment dat ik terug ‘op schoot’ ben gaan zitten, toen heb ik de weg van hoofd naar hart kunnen maken. Ik heb ervaren dat er daar op schoot meer was dan alleen misbruik. Er was daar ook aandacht en geborgenheid. Meer het domein van het hart dan van het hoofd. Alleen is daar een heel voorbereidingstraject aan vooraf gegaan. Je moet ook trainen om de Mount Everest te kunnen beklimmen.
Dus bij deze doe ik een oproep vanuit mijn hart aan alle coaches die hun cliënt aanmoedigen om de reis van hun hoofd naar hun hart te maken: 'vergeet het hoofd niet!'
Het hoofd is essentieel om in eerste instantie te kunnen beredeneren dat niet iedere situatie op voorhand onveilig is. Daar waar hart en buik spreken en uit ervaring in actie komen om je te beschermen tegen mogelijk onheil, kan het hoofd nuttig zijn om andere opties te overzien en te overwegen.
Ik hou met heel mijn hart van mijn hoofd 😉