Gewoon Michiel
stelde iemand mij de vraag: 'En....doe jij nog steeds iets in de hoveniersbusiness?'
Hmmm....het is ondertussen al meer dan 22 jaar geleden dat ik voor het laatst mijn seizoensbaan als hovenier in de Efteling had.
En toch ook al meer dan 16 jaar geleden dat ik gestopt ben bij het groenadviesbureau waar ik ging werken nadat ik mijn studie Tuin- en landschapsmanagement aan de Hogere Agrarische School in 's-Hertogenbosch (HAS Den Bosch) afgerond had.
En ja...het klopt dat ik daarna 10 jaar mijn eigen bedrijf had, namelijk digitree: 'Eenvoud in boombeheer'.
Na het afronden van mijn studie bedrijfskunde en een niet afgemaakte opleiding software engineering, had ik een stukje software ontworpen en laten ontwikkelen. Met deze software kunnen gebruikers (waaronder hoveniers en boomverzorgers) bomen op een digitale kaart intekenen en vervolgens de gegevens van die boom invullen in een digitaal formulier.
Aangezien de meeste mensen in mijn omgeving niet echt een goed beeld hadden bij groen- en boombeheer, omschreef ik de software als een soort APK formulier voor bomen. Iedereen weet dat een auto APK gekeurd moet worden om de weg op te mogen. Wat minder mensen weten is dat ook bomen aan een veiligheidskeuring onderworpen worden. Door de vergelijking te maken tussen digitree en de APK keuring voor auto's, hadden veel mensen wel een beeld bij wat ik dan ongeveer deed met mijn bedrijf.
Op de vraag van gisterenavond (of ik nog iets doe in de hoveniersbusiness) antwoorde ik dan ook:
'Nee...al een tijdje niet meer.'
Waarop natuurlijk de onvermijdelijke vraag kwam:
'Wat doe je nu dan voor werk?'
Tsja...en dan moet ik toch altijd even zoeken naar de juiste woorden.
In de hoop er snel vanaf te komen zei ik:
'Ik geef nu les.'
Met daarop de wedervraag:
'En wat voor les geef je dan?'
Waarop ik zei:
'Ik geef communicatietrainingen.'
Daarop kreeg ik de veelzeggende reactie:
'Ah....OK.'
En toen schoof er iemand anders aan bij het gesprek en veranderde het onderwerp.
Ik ben me gaan afvragen wat maakt dat ik het zo lastig vind om uit te leggen wat ik tegenwoordig doe.
Misschien komt dat omdat ik de term Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP) niet zo lekker vind bekken.
En ook omdat 'programmeren' voor veel mensen klinkt als iets dan ik 10 jaar eerder gedaan heb, namelijk als 'iets met software'.
Daarnaast heb ik in de ontwikkeling die ik de afgelopen 8 jaar doorgemaakt heb ontdekt dat persoonlijke ontwikkeling toch vooral van meerwaarde is wanneer er een intrinsieke motivatie bij mensen aanwezig is om zich ook daadwerkelijk te gaan ontwikkelen. Dus wie ben ik dan om anderen aan te gaan moedigen om aan persoonlijke ontwikkeling te doen? Dat voelt in mijn beleving aanmatigend. Iedereen bepaalt toch zelf zijn koers in het leven? En ik moet eerlijk zeggen dat ik dan ook een haat-liefde verhouding heb met de term 'coach'.
En toch doe ik supervet werk!
Ik geef NLP trainingen en zie deelnemers grote veranderingen doormaken in hun (kijk op het) leven.
Ik geef outdoor trainingen vanuit Bewust Buiten en zie hoe deelnemers zichzelf tegenkomen in oefeningen die wij aanbieden. Daarbij zien te eigenschappen van zichzelf waar ze niet blij mee zijn en ontdekken ze ook eigenschappen die ze nog niet kenden en waar ze juist superblij mee zijn.
En ik geef bedrijfstrainingen waarbij we hele afdelingen zichzelf onder de loep laten nemen en laten ontdekken op welke manier zij zichzelf kunnen verbeteren en kunnen groeien naar een hecht team dat zijn volledige potentieel kan gaan benutten.
Hoe cool is dat!
Had ik dat nu maar verteld toen mij gisteren de vraag gesteld werd:
'En....doe jij nog steeds iets in de hoveniersbusiness?'