Gewoon Michiel
Bovenstaande is een uitspraak die ik veelvuldig gebruik in trainingen.
‘Leren doe je met vallen en opstaan.’ Ook zo’n oneliner die ik er nog wel eens in wil gooien. Ik heb mezelf alleen nooit afgevraagd hoe lang ik zelf blijf vallen en opstaan. Vallen en weer opstaan is prima, daar leer ik van. Alleen om in bij de spreekwoorden en gezegden te blijven….iets met een ezel en een steen.
Alleen: ‘iemand gaat pas veranderen als het echt pijn doet’. En ja…ik ben gestruikeld en gevallen afgelopen jaar. Zoals ik de afgelopen jaren wel vaker gevallen ben. Alleen deze keer deed het echt pijn.
Ik dacht dat ik er was. Ik had mijn eigen bedrijf, waarmee ik succesvol software verkocht en implementeerde. Toen ik dat bedrijf in 2017 verkocht, begon ik aan mijn tweede carrière. Ik ontwikkelde me tot NLP trainer en stond veelvuldig voor een groep mensen, die ik opleidde in NLP.
En toch struikelde ik weer. Op dezelfde manier als ik bij mijn eerste werkgever gestruikeld ben en ook bij mijn tweede. Zelfs bij het werk dat ik deed in mijn vrije tijd. Ik zou wel kunnen spreken van een patroon. Een patroon dat ik steeds ontweken heb. Een patroon waarvan ik steeds de oorzaak bij de ander gelegd heb. Een patroon dat ik ondanks al mijn opleidingen in NLP niet gezien heb.
Een patroon dat ik altijd gekoppeld heb aan en voor mezelf goed gepraat heb met: ‘ik ben slachtoffer van seksueel misbruik’. En ondanks dat met die daad de basis voor mijn patroon gelegd is, nam ik nu geen genoegen meer met mijn excuus. Ik wil niet de rest van mijn leven ‘de slachtoffer-kaart’ spelen wanneer ik struikel, val, opsta en weer doorga.
Dus ik ben opnieuw gaan graven. Ik heb jullie daarvan in mijn vorige blogs regelmatig verslag gedaan. Deze keer heb ik diep gegraven. Ik zei tijdens onze eerste sessie tegen Roeland (www.mannenindepraktijk.nl): ‘ik wil hier van af, ik ben hier klaar mee.’
Stukje bij beetje heb ik samen met Roeland mijn interne structuur in kaart gebracht. En met mijn interne structuur bedoel ik hoe ik naar de wereld kijk. Hoe ik de dingen om mij heen beleef. Welke betekenis ik geef aan mensen, dingen en gebeurtenissen om mij heen. En hoe ik me daar bij voel.
In onze laatste sessie kwam dit allemaal samen. De foto bij deze blog ben ik als jongen van 11. Als ik in de spiegel kijk zie ik niet een man van 45, maar zag ik nog steeds deze jongen van 11. Ik heb dit 34 jaar lang de meest verschrikkelijke foto van mezelf gevonden. En toch had ik hem op mijn nachtkastje staan. Weliswaar uit het zicht, maar hij stond er wel.
Alles wat ik doe, denk en voel heb ik gedaan, gedacht en gevoeld vanuit het perspectief van mijn 11 jarige zelf. Alleen zolang ik dat niet doorhad, dacht ik dat dit mijn perspectief was. Er was voor mij niets anders. Iedere ochtend in de spiegel zag ik een 11 jarige jongen.
En wat deed ik als jongen van 11 met een hopman die mijn volledige vertrouwen had, die een voorbeeld voor mij was, die ik zelfs wel eens mijn tweede vader genoemd heb: ik plaatste hem op een voetstuk.
Hij gaf mij het gevoel dat ik bijzonder was en andersom heb ik hem ook bijzonder gemaakt voor mij.
En vervolgens heeft hij misbruik van mij gemaakt, terwijl ik niet bij machte was om te zeggen: ‘nee, dit wil ik niet’.
En daar is het zaadje van mijn patroon gepland: als iemand waar ik naar op kijk en die ik bewonder mij bijzonder maakt, dan plaats ik die persoon op een voetstuk. En vervolgens ben ik niet bij machte om te zeggen: ‘nee, dit wil ik niet’.
Sterker nog: ik hou me stil wanneer ik het idee krijg dat de ander meer van mij vraagt dan verhoudingsgewijs verwacht mag worden. Ik ga nog wat harder werken om mijn bijzondere status te behouden en hou de ander uit de wind.
Zoals ik in een eerder blog schreef: ‘het hoort erbij’. Totdat ik struikel. En zelfs dat pas toen anderen aan me begonnen te vragen: ‘Michiel, is dat normaal dat jij zo hard werkt? Laat je je dat allemaal zeggen? Pik jij dat zomaar?’
En dan is het fijn dat kinderen nog een zeer sterk ontwikkeld zesde zintuig hebben en feilloos doorhebben wat er speelt. Mijn zoon vroeg: ‘papa, vind je je werk eigenlijk nog wel leuk?’ Ik was gestruikeld en keihard gevallen en hij had het door.
Dus ik zei tegen Roeland: ‘Ik heb hier geen zin meer in. Ik ben hier klaar mee. Ik wil hier vanaf’
In onze laatste sessie heb ik alle verbindingen met het misbruik geëvalueerd, doorvoeld en van een nieuwe betekenis voorzien. En dat gaat tot in de kleinste details:
Mensen die mij kennen zullen weten dat ik eigenlijk altijd een ongeschoren kin heb. Dat is geen lamlendigheid. Ik heb me ooit een keer glad geschoren en ik schrok van wat ik toen zag. Ik zag namelijk zijn kin. Vanuit het perspectief van mijn 11 jarige ik had een gladgeschoren kin dus altijd een verlammend effect op mij. Ik weet nu dat er ook ‘gezellige gladgeschoren kinnen zijn’.
Het woord scouting, heeft voor mij altijd een vervelende bijsmaak. Terwijl er wereldwijd een heleboel kinderen iedere week met veel plezier naar scouting gaan waarbij zij begeleid en ondersteund worden door oprechte begeleiders.
Ik ga er vanuit dat er altijd een bijbedoeling is bij iemand op schoot nemen. Terwijl er ieder jaar ik weet niet hoeveel kinderen bij Sinterklaas of de Kerstman, of gewoon bij opa of oma, of wie dan ook op schoot zitten.
En ja…ook als ik in gelegenheden kwam waarbij ik me bijzonder voelde, dan gingen bij mij automatisch de alarmbellen af en was ik bedacht op een onderliggende bedoeling. Mijn excuses aan alle mensen die mij ooit oprecht een compliment gegeven hebben dat ik niet heb willen aannemen. Ik voelde mij er ongemakkelijk bij en was op mijn hoede.
En uiteindelijk heb ik moeite met gezagsverhoudingen. Vanuit het perspectief van een 11 jarige acht ik zo’n beetje iedereen hoger, beter, slimmer, aardiger, dapperder, groter, sterker enz. enz. dan mezelf. Ik plaats mensen op een voetstuk en ga er vanuit dat zij het beter weten en kunnen dan ik.
Het briefje met de associatie: ‘mensen op een voetstuk plaatsen’ is in de prullenbak beland.
En het briefje met ‘mensen hoger achten’ heb ik voorzien van de aanvulling ‘waar ik iets van kan leren’. Hiermee krijgt mensen hoger achten voor mij een betekenis van respect en niet meer van onderdanigheid.
Op een ander briefje had ik geschreven: ‘beschikbaar zijn.’ In deze oefening heb ik ook ‘beschikbaar zijn’ voorzien van een nieuw perspectief. Ik hoef niet meer altijd voor iedereen beschikbaar te zijn. Ik kan nu zelf kiezen wanneer ik beschikbaar ben.
En nog een ander briefje met: ‘veiligheid’. Veiligheid had ik gekoppeld aan het misbruik omdat mijn hopman mij veiligheid bood wanneer ik heimwee had. Veiligheid heb ik onderverdeeld in ‘Veiligheid’ welke ik bij mezelf kan vinden. ‘Schijnveiligheid’ welke ik toegekend heb aan mijn hopman.
En ‘geborgenheid’ welke ik gekoppeld heb aan oprechte veiligheid die ik kan vinden bij anderen.
Op deze manier heb ik alle associaties met het misbruik door mijn hopman op 11 jarige leeftijd van een nieuwe betekenis voorzien. Met deze nieuwe betekenissen kan ik naar mezelf kijken en zie ik nu een volwassen man van 45. Een trotse vader. Een liefhebbende partner. Een goede vriend. En deskundig trainer.
De foto van mijn 11 jarige zelf hang ik de komende tijd zichtbaar in mijn slaapkamer. Tussen alle nieuwe associaties en verbanden die ik gelegd heb naar de 45 jarige versie van mezelf.
Als ik naar die 11 jarige versie van mezelf kijk, zie ik een jongen die het op dat moment ook niet wist en die op een enkel moment zijn kindsheid heeft verloren. Ik ga deze jongen omarmen. Ik ga hem koesteren. Ik ga hem leren te genieten van het leven. Ik ga hem laten zien dat het ook anders kan. Ik ga hem leren trots op zichzelf te zijn. Ik ga hem laten zien.
Ik ben gestruikeld. Ik heb diep gegraven en ik heb mijn schat gevonden.
Roeland, ik kan moeilijk verwoorden wat jij voor mij betekend hebt in het proces dat ik afgelopen half jaar doorgemaakt heb. Ik hoop dat je dat wel gevoeld hebt toen we afscheid namen.
En Leoni, dankjewel dat je mij uit m’n tent gelokt hebt. Mijn eerste voetje over de lijn heb ik als een hele grote stap ervaren.
Volgende week start ik met de opleiding traumaseksualiteit en ga ik mij nog verder verdiepen in de gevolgen van seksueel misbruik. Ken jij iemand die struikelt over wat hem of haar is aangedaan en is overkomen, laat hem of haar dan alstublieft mijn blog lezen. Ben jij zelf die persoon die struikelt, zoek dan iemand die je vertrouwt en begin het gesprek hoe moeilijk dit misschien ook lijkt en voelt.
Je mag ook altijd contact met mij opnemen.