ik moet het zien om te voelen - deel 2

‘Je hebt een fucking mooie uitstraling,’ zei Peter (www.cpphotoart.com). Zijn woorden raakte me en tegelijkertijd geloofde ik er niks van. Mijn eerste gedachte is: ‘Dat zegt hij tegen iedereen die hij voor zijn camera krijgt.’

Ik had van Roeland (www.mannenindepraktijk.nl) een voucher gekregen voor een fotoshoot toen we in de afrondende fase van ons traject waren aanbeland. Zoals jullie hebben kunnen lezen heeft Roeland mij geholpen bij het verwerken van het seksueel misbruik in mijn jeugd. Hij heeft mij in de sessies die ik met hem doorlopen heb geholpen om mijn interne structuur voor mezelf helder te krijgen. De sessies met Roeland maakte voor mij zichtbaar hoe ik naar mezelf kijk. Hoe ik over mezelf denk en wat ik daar bij voel.

'Als ik in de spiegel kijk zie ik een sneu figuur' heb ik eerder gedeeld met Roeland. Ik liet hem een foto zien van mijzelf op 11 jarige leeftijd. Iedere keer als ik in de spiegel kijk, kijk ik de ogen van een 11 jarige jongen die misbruikt is door zijn hopman…of die zich heeft laten misbruiken. Dat was steeds mijn gevecht.

‘Het viel eigenlijk wel mee’ zei ik in een van de eerste sessies. ‘Oh ja?’ vroeg Roeland. ‘Wat zou je doen als iemand hetzelfde bij je zoon zou doen?’ Ik werd boos. ‘Dat is heel wat anders!’

‘Dat is precies hetzelfde.’ zei Roeland. Het maakt de boosheid en het verdriet duidelijk over wat er met mij gebeurd is en wat ik toen (nog) niet wilde zien.

Naar mezelf durven kijken. Ruimte in durven nemen. Mezelf die ruimte gunnen. Mezelf laten zien. Het zijn thema’s waar ik samen met Roeland aan gewerkt heb. En dit kreeg een apotheose in de fotostudio van Peter en Christel.

Toen ik voor de deur stond hoopte ik nog dat de shoot niet door zou gaan. Ik was bewust of onbewust mijn voucher vergeten. Dus tjsa….dan zou er iedereen wel aan de deur kunnen staan voor een fotoshoot.
Maar Christel liet me binnen en bood me een kop thee aan. Op het labeltje van de thee stond de vraag: ‘Waar zou je nu het liefst zijn?’ en Christel vulde het antwoord al voor me in: ‘Zeker niet hier.’

En ze had gelijk. Mezelf letterlijk bloot geven voor de camera. Mezelf laten zien. Dat mag ik nog leren.
‘Je hebt een mooie uitstraling'. Ik geloofde er niks van.

Totdat Peter en Christel me terug de studio in lieten om de foto’s te bekijken. Ze hadden er 4 voor mij geselecteerd. Bij de eerste foto die ze me lieten zien dacht ik ‘wow…zo heb ik nog nooit naar mezelf gekeken'. Ik was onder de indruk.

Bij de tweede foto dacht ik ‘zow….goeie kop heeft die gast.’

Bij de derde foto dacht ik niks. De tranen kwamen vanzelf. Ik voelde aan alles dat dit de foto was. De foto raakte me diep van binnen. Dit was ik, krachtig en kwetsbaar tegelijk. In deze foto zie ik alle aspecten van mezelf terug.

Ik zie in deze ogen geen 11 jarig jongetje meer. Ik zie mezelf. Met alles wat ik geleerd en meegemaakt heb. Ik moet het zien om het te kunnen voelen. Ik ga mezelf leren om op een andere manier naar mezelf te kijken. Deze foto wordt daarvoor mijn anker. Iedere keer als ik naar deze foto kijk, zie ik een volwassen man. Als ik anders naar mezelf kijk, voel ik me ook anders.

Ik voel mij niet langer een slachtoffer, niet langer een sneu figuur. Ik voel me krachtig en kwetsbaar. Die mogen er allebei zijn. Ik hoef deze niet te verbergen.

Ik bekeek de wereld door de ogen van een slachtoffer. Iedereen was tegen mij. Het zal allemaal wel aan mij liggen. Iedereen is er op uit om mij onderuit te halen.

Alles wat ik geleerd en gedaan heb, heeft in het teken gestaan van groter, slimmer en beter zijn dan de ander, zodat ik me niet nogmaals kan laten misbruiken.

Dit jaar werd me duidelijk dat als ik als slachtoffer naar mezelf blijf kijken, dat ik die waarheid ook altijd bevestigd zal zien in alles wat er om me heen gebeurd en in alles wat er tegen mij gezegd wordt.

Vanaf nu kijk ik anders. En dat voelt goed. Roeland zei: ‘Je gaat jezelf opnieuw leren kennen'. En ook dat gaat met vallen en opstaan. Het zal wennen zijn. En er zullen zeker momenten zijn dat ik de wereld nog weer bekijk als slachtoffer. Alleen vanaf nu zal ik die moment herkennen. Het zal nu geen gewoonte meer zijn waar ik me niet bewust van was.

En ik hoef daarvoor alleen mezelf goed aan te kijken en te voelen dat ik een man van 45 ben.

Dat ik krachtig en kwetsbaar ben.

Én…dat ik een ontzettend goeie kop heb.