Je gaat het pas zien als je het doorhebt

...zoveel is mij ondertussen wel duidelijk geworden.

In het Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP) gaat men uit van een grondhouding. Een houding die ook wel ‘fair witness’ genoemd wordt: de onbevooroordeelde getuige. Kan ik de wereld bekijken zonder oordeel?

Deze grondhouding gaat uit van een aantal stellingen, waarvan onderstaande vier voor mij life changing zijn geweest:

• Ieder mens heeft een eigen model van de wereld
• Ieder gedrag heeft een positieve intentie
• Iedere keuze is de beste keuze
• Iedereen heeft hulpbronnen
  
  

Vanaf het moment dat ik met deze stellingen in aanraking kwam, hebben ze mij gefascineerd. In eerste instantie omdat ik ze de grootst mogelijke onzin vond. Namelijk:

Toen ik 10 jaar was ging ik bij de verkenners. Tijdens mijn installatie legde ik in volle overtuiging aan mijn hopman de verkennersbelofte af.

'Ik beloof mijn best te doen een goed verkenner te zijn. Iedereen te helpen waar ik kan en me te houden aan de scoutingwet. Jullie kunnen op mij rekenen.'

Ik deed een belofte zonder precies te weten wat ‘een goed verkenner zijn’ inhield. Ik beschouwde mijn hopman als rolmodel. Mijn voorbeeld van een goed verkenner. Hij leerde mij onder andere een tent als onderkomen te bouwen, koken, EHBO, kaartlezen en een kompas te gebruiken. Allemaal vaardigheden waar ik nu nog profijt van heb als ik met mijn gezin ga kamperen of in mijn werk als outdoor trainer.
De man stond voor mij op een voetstuk.

Deze hopman had echter ook minder voorbeeldige kant: om tegemoet te komen aan een persoonlijke behoefte had hij de gewoonte om jongens die het soms wat moeilijk hadden, zoals ik, te troosten door hen op schoot te nemen en te betasten op plaatsen waar een volwassen man bij een kind niks te zoeken heeft.

Een gebeurtenis die voor mij een eigen betekenis kreeg. Tussen de jongens onderling werd wel eens  gezegd: ‘dat hoort erbij’. Ik wist als 10 jarige alleen niet ‘wat er dan precies wel en niet bij hoorde’.

Uiteindelijk werd mij pas een aantal jaar geleden duidelijk dat op schoot zitten en betast worden niet precies was wat de anderen bedoelden met ‘dat hoort erbij’.

Op mijn eerste NLP opleidingsdag werden mij bovenstaande stellingen voorgelegd. In mijn beleving waren deze volledig in strijd met mijn werkelijkheid. Ik was gefrustreerd en raakte verstrikt in een interne strijd tussen verdriet, wanhoop en woede. Hoezo heeft elk gedrag een positieve intentie?

In mijn gehele traject tot NLP trainer heb ik deze stellingen als uitdaging aangenomen en ben ik gaan onderzoeken hoe ik deze stellingen voor mezelf (be)grijpbaar en aanvaardbaar kan maken.

Gedreven door een intrinsieke motivatie heb ik me in sneltreinvaart verdiept in de werking van onze psyche, de wisselwerking tussen ons lijf en onze gedachten en de manier waarop wij onze eigen werkelijkheid creëren. Ik was mijn eigen proefkonijn. Ik wilde weten, voelen en begrijpen óf en zo ja op welke manier het misbruik dat mij als verkenner was overkomen een rol speelde in mijn ontwikkeling.

Ik ontdekte dat ik mijn eigen betekenis had gegeven aan het misbruik en de afhandeling daarvan. Er is toentertijd door de ouders van een van de jongens in onze groep aangifte gedaan. Daarop zijn een aantal jongens en hun ouders uitgenodigd om hun verhaal te doen bij de politie.
Ik zat daar niet bij. Niemand vroeg mij iets. En ik had ook aan niemand iets verteld.
Want ik dacht: ‘wat hun is overkomen zal wel veel erger zijn dan wat mij is overkomen, anders hadden ze mij wel iets gevraagd.’

En ergens in dit hele gebeuren heb ik onbewust een aantal overtuigingen aangenomen:

• laat ik mijn mond maar houden (die ander heeft het vast zwaarder dan ik)
• laat ik maar niet meer huilen (een ander kan daar misbruik van maken)
• laat ik maar doen alsof er met mij niks aan de hand is (ik doe het wel alleen)
• laat ik maar niet te hulp schieten (dat kan verkeerd opgepakt worden)
  
  

Ik ontdekte dat een gebeurtenis van ondertussen meer dan 30 jaar geleden veel impact heeft op de manier waarop ik de wereld beleef en naar andere mensen kijk. Ik zie nu in dat ik vaker iemand die ik als voorbeeld beschouwde op een voetstuk geplaatst heb. En ik krijg nu door dat ik vaker mijn grens niet goed bewaakt heb ten opzichte die personen. Niet dat er sprake is van misbruik, maar ik ben geneigd mijn eigen grenzen en behoeften aan de kant te zetten ten behoeve van de ander.

Ik heb mijn eigen model van de wereld onderzocht en ondervonden dat mijn werkelijkheid niet dé werkelijkheid is. Sommige gebeurtenissen zijn een eigen leven gaan leiden in mijn beleving. Iedereen creëert een eigen model van de wereld. Alles in dat model is subjectief en heeft een eigen waarde en een eigen belang.

En ja…in dat eigen model van de wereld heeft elk gedrag een positieve intentie. Al is het slechts voor de persoon in kwestie (bijvoorbeeld mijn hopman). En ja…elke keuze is op het moment dat ik hem maak, de beste keuze (ik zeg niks, dan val ik ook niemand lastig). Anders had ik wel een andere keuze gemaakt.
En ja…uiteindelijk heb ik hulpbronnen gevonden om het misbruik een andere betekenis te geven en me op een andere en vooral leukere manier door het leven te bewegen.

En zoals Johan Cruijff ooit zei: ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.'
 
Dat is wat ik doe: ik heb mezelf geleerd te onderzoeken hoe ik mijn wereldbeeld vormgegeven heb en ben gaan zien welke betekenis ik aan allerlei gebeurtenissen gegeven heb. Hierdoor zie ik steeds vaker mijn eigen patronen en heb ik door wat ik te doen heb om me los te maken van beperkende gedachten, gevoelens en gedragingen.
 
Als coach en trainer heb ik niet de oplossing voor jouw probleem of dilemma. Ik weet niet wat goed en niet goed voor je is. Ik kan je alleen vanuit mijn kennis en ervaring helpen om je op een andere manier te laten kijken, luisteren en ervaren. Ik kan je laten ontdekken op welke manier je hoofd en je lijf betekenis geven aan gebeurtenissen. En ik hoop dat als je doorhebt hoe jij dat doet, je gaat zien hoe je jezelf naar een ander, hoger en beter plan kan tillen.

Ik wens je mooie inzichten toe in 2023!