Ontwaken uit een slechte trip
Afgelopen week was een intense week voor mij:
- Ik heb veel gelachen.
- Ik kreeg een compliment.
- Ik ervaar vriendschappen.
- Ik nam afscheid.
- Ik voelde jaloezie.
- Er komen zakelijke kansen voorbij.
- Ik ging ergens heen zonder te weten wat ik kon verwachten.
- Ik voelde mij op mijn gemakt te midden van een menigte.
- En ik trof voorbereidingen voor een zeer waardevol project.
Ik hoor mezelf nu namens jou invullen: 'Wat is daar zo intens aan? Dit klinkt als een gemiddelde week in een willekeurig leven.'
En misschien is dat eigenlijk ook wel zo, alleen zo heb ik dat niet eerder kunnen ervaren.
- Ik heb namelijk tot tranen toe gelachen...met mensen die ik helemaal nog niet zo goed ken.
- Ik kreeg een compliment over de manier waarop ik mijn vaderschap invul...zonder dat er bij mij 'ik heb gefaald als vader'-gedachten boven kwamen.
- Ik ervaar vriendschappen...zonder dat ik het gevoel heb dat ik daarvoor een tegenprestatie moet leveren en ik voel daadwerkelijk een verbinding.
- Ik nam afscheid omdat het voor mij voelde als afgerond...zonder me daarover schuldig te voelen en uit zelfbescherming de deur compleet dicht te gooien door een sneer na te geven.
- Ik voelde jaloezie, niet omdat ik de ander iets misgun...maar omdat ik inzag dat ik mezelf in mijn leven vaak te kort gedaan heb ten gunste van anderen. Ik was jaloers op de manier waarop die anderen het goed voor zichzelf geregeld hebben en niet zozeer jaloers op het materiële aspect.
- Er komen aanbiedingen voorbij waarbij ik alleen maar kan concluderen dat mijn expertise gezien wordt en dat het niet is...om mij een helpende hand toe te steken.
- Ik ging onderweg met een tas kleren en een adres, zonder een idee waar ik terecht zou komen. En ik heb vervolgens een geweldig weekend gehad...zonder gedacht te hebben: 'Wat doe ik hier? Ik moet hier weg!'
- Ik zat zondag op een overvol terras. En ik realiseerde me achteraf dat ik met mijn volle aandacht bij het gesprek kon blijven...zonder continu te scannen wie er nieuw het terras op kwamen, voor welke mensen ik moet oppassen en wie kan horen waar ons gesprek over ging.
- En ja...binnenkort hoop ik een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan de persoonlijke ontwikkeling van een aantal mensen...zonder dat ik enige vorm van persoonlijke prestige of bewijsdrang ervaar.
Het voelt alsof ik aan het ontwaken ben uit een hele slechte trip. Een trip die als een grauwe sluier over mijn leven hing en die alleen maar negatieve beelden opriep over mezelf. Het voelt alsof mijn leven intenser wordt. Alsof ik geassocieerd ben in mijn eigen leven in plaats het leven vanaf de zijlijn te aanschouwen.
Dus ja...afgelopen week was voor intens voor mij. Alsof mijn filter voor gevaar aan het afzwakken is en het leven in meer kleur en details op me af komt.
Dit weekend had ik een gesprek over drugs en leuke trips. Drugs heeft mij nooit aangetrokken. Ik wil niet dat mijn leven wordt vertroebeld door een of andere stofje. Drugs werkt alleen omdat je lijf van nature de werkzame stof toch al kon aanmaken en ontvangen.
Nu die grauwe sluier steeds verder optrekt denk ik dat ik eerst maar eens ga ervaren hoe op natuurlijke wijze mijn 'ik ben blij'-receptoren aangezet worden.
'Het leven lacht me steeds meer toe' vond ik een passende afsluiting van dit blog. Ik denk dat ik 'm omdraai: ‘Het lukt mij steeds meer het leven toe te lachen.’
Heb een mooie dag 🙏🏻